W czerwcu 2007 r. prezes naszego Stowarzyszenia wykonując uchwałę Rady Armatorskiej złożył do Prokuratury Okręgowej w Warszawie zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa urzędniczego określonego art. 231 kodeksu karnego przez urzędników państwowych, którzy w naszej ocenie dokonali czynów zabronionych. Jest to efektem przyjęcia twardego stanowiska w walce z nieprawidłowościami dotykającymi żeglarzy i motorowodniaków a przede wszystkim naszych członków. Ze względu na to, że postępowanie urzędników będzie podlegało ocenie prokuratury a następnie ewentualnie Sądu nazwiska i stanowiska urzędników umożliwiające ich identyfikacje zostały celowo ukryte. Sprawa dotyczy urzędniczki Kancelarii Prezesa rady Ministrów oraz jednego z dyrektorów Ministerstwa Sportu. Po szczegóły odsyłamy do wystąpienia SAJ po kliknięciu „czytaj całość”….
Gdańsk, dn. 06 czerwca 2007 r.
Prokuratura Okręgowa w Warszawie ul. Chocimska 28, 00-791 Warszawa
ZAWIADOMIENIE O MOŻLIWOŚCI POPEŁNIENIA PRZESTĘPSTWA
Wykonując uchwałę Rady Armatorów Stowarzyszenia Armatorów Jachtowych w Gdańsku z dn. 12.05.2007 r. (odpis treści w załączeniu) składam niniejszym zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa określonego art. 231 KK przez urzędnika Kancelarii Prezesa Rady Ministrów p. Bogumiłę R. Analizując dokumentację wniosku p. Krzysztofa Klocka do Rzecznika Praw Obywatelskich, odpowiedź Rzecznika z dnia 4.05.2007 r. (kopia pisma w załączeniu) oraz postępowanie p. R. wydaje się, że jej działanie wypełnia wszystkie przesłanki odpowiedzialności karnej. W naszej ocenie popełniła czyn zabroniony poprzez całkowite zaniechanie lub zaniechanie właściwego rozpoznania skarg a w szczególności przez to, że efektem rozpoznania skargi nie było podjęcie należytych czynności mających na celu: „doprowadzenie do wstrzymania obowiązywania niezgodnych z prawem treści rozporządzenia w sprawie uprawiania żeglarstwa”. Odpowiedź p. R. świadczyła o pobieżnym zapoznaniu się z pismem Krzysztofa Klocka skierowanym do Prezesa Rady Ministrów z dn. 23.6.2006r bez dochowania należytej staranności wymaganej od pracownika odpowiedzialnego za przyjmowanie skarg i wniosków. Jest to o tyle istotne, że skarżone było niezgodne z prawem działanie Ministra Sportu członka Rady Ministrów a zgodnie z art. 148 pkt 5 Konstytucji Prezes Rady Ministrów „koordynuje i kontroluje pracę członków Rady Ministrów”. Również przepisy kodeksu postępowania administracyjnego a w szczególności art. 233 w zw. z 229 nie pozwalały na zaniechanie podjęcia czynności przez przedstawiciela Prezesa Rady Ministrów i udzielenie odpowiedzi odsyłającej Krzysztofa Klocka do Ministra Sportu. W odpowiedzi winny się znaleźć co najmniej ocena działania Ministra Sportu i odniesienie do przedstawionych przez skarżącego argumentów. Niestety odniesienia takiego nie było też w odpowiedziach p. Tomasza M.- Dyrektora (……………) z Ministerstwa Sportu. Zaniechanie (czyn bierny) należy uznać za zawinione, za czym przemawia aż dwukrotne zaniechanie dotyczące rozpoznania zgłaszanych nieprawidłowości. Nie może więc być mowy o przypadku. Nie można również przyjąć, że profesjonalny pracownik tak ważnego urzędu, upoważniony do rozpoznawania skarg nie posiada wymaganej wiedzy. Natomiast bezprawność czynu polegała na działaniu sprzecznym z zasadą legalizmu wyrażoną w art. 7 Konstytucji jak też z ustawą kodeks postępowania administracyjnego. Bezprawność zaniechania wyraziła się tym, że takie działanie stoi w jawnej sprzeczności z zasadami wyrażonymi w: art. 8 KPA tzn. zasadzie pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa poprzez takie prowadzenie postępowań aby podwyższać świadomość i kulturę prawną obywateli, w art.7 KPA tzn. zasadzie nakazującej organom administracji publicznej aby w toku postępowania podejmowały wszelkie niezbędne kroki do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Zaniechanie p. R. było również sprzeczne z nakazem wynikającym z art. 9 KPA. Brak podjęcia właściwych czynności w trakcie postępowania skargowego godzi w wynikającą z art. 2 Konstytucji zasadę ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa. A właśnie jakość i legalność wydanego przez Ministra Sportu aktu prawnego był przedmiotem skargi i interwencji obywatelskich. I właśnie p. Bogumiła R. pracownik organu, stanowiącego zwierzchni nadzór (art. 257 KPA), który był umocowany i odpowiedzialny za przyjmowanie skarg, zaniechał podjęcia wymaganych od niej w takim przypadku czynności. Poprzez swój społecznie szkodliwy czyn wyrządziła istotną szkodę, ponieważ działanie takie podważa w społeczeństwie autorytet urzędu oraz wiarę w skuteczność instytucji skargi jednocześnie poddając w wątpliwość funkcjonowanie jednego z najwyższych organów Państwa w zgodzie z zasadami demokratycznego państwa prawa. Jest to tym bardziej szkodliwe, że postępowanie skargowe wraz z wnioskami jest traktowane jako jeden z elementów kontroli administracji publicznej. Brak właściwej reakcji w trakcie procesu kontroli spowodował wymierne straty finansowe wynikające z konieczności zaangażowania wielu organów państwowych w późniejszym etapie przywracania stanu zgodnego z prawem tzn. Policji i Rzecznika Praw Obywatelskich. Wymierną stratą finansową jest konieczność opłaty za pomoc prawną jak i utrata czasu przez osoby dochodzące swoich racji. Tak więc na straty finansowe został narażony skarb państwa oraz finanse obywateli. Nie bez znaczenia są również szkody w sferze biznesu oraz w sferze prywatnej związane z brakiem możliwości spędzenia wolnego czasu w sposób zaplanowany przy wykorzystaniu ograniczonego dobra jakim jest dostępny urlop. Karalność czynu jest określona w ustawie kodeks karny, której art. 231 za niedopełnienie obowiązków przez funkcjonariusza publicznego przewiduje karę pozbawienia wolności do lat 3, a w przypadku gdy czyn był nieumyślny ale wyrządzający istotną szkodę przewiduje karę pozbawienia wolności do lat 2.
Jednocześnie składamy zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa przy pracach i wydaniu rozporządzenia Ministra Sportu w sprawie uprawiania żeglarstwa z czerwca 2006 r.. Mamy uzasadnione podejrzenie, że również działanie p. Tomasza M. Dyrektora (…………..) Ministerstwa Sportu było niezgodne z prawem. Świadczy o tym cała sekwencja zdarzeń związana z tworzeniem wspomnianego rozporządzenia. Nie sposób założyć aby działanie profesjonalisty, dyrektora (……………… )ministerstwa mogło być obarczone wieloma tak istotnymi przypadkowymi błędami popełnionymi w tak krótkim czasie. Istnienia w naszej ocenie zawinionego, niezgodnego z prawem działania dowodzą nieformalne ustalenia czynione przez p. M. z Polskim Związkiem Motorowodnym i Narciarstwa Wodnego (dowód: kopia pisma PZMiNW z 26.03.2007 r. w załączeniu) organizacją, która jest bezpośrednim beneficjentem zapisów i regulacji przedmiotowego rozporządzenia. Jest dla nas przekonującym pismo Krzysztofa Klocka skierowane do Rzecznika Praw Obywatelskich datowane dn. 25.01.2006 r. (odpis treści w załączeniu), w którym wskazano na nieprawidłowe stosowanie prawa przy tworzeniu przez urzędników publicznych Ministerstwa Sportu przedmiotowego rozporządzenia.