Krótka historia SAJ – Stowarzyszenie Armatorów Jachtowych

CZĘŚĆ PIERWSZA

Pierwsza „kadencja”

Zorganizowane dążenie do wolności i przypadku żeglarstwa zaczęło się w Gdańsku. W 1990 roku skrzyknęła się grupka armatorów, którym zaczęło być za ciasno w peerelowskim gorsecie. Cały kraj zmieniał się w oczach ale żeglarze nadal poddawani byli wszystkim rygorom, których pilnował PZŻ (przede wszystkim !), Urzędy Morskie, WOP i Urzędy Celne. Grupa anarchistów zaczęła od starań likwidacji zarządzeń o uprawianiu żeglugi morskiej (w tym tzw. klauzul), obalenia Regulaminu Służby Morskiej Statku Sportowego, obowiązkowych badań lekarskich, wymogu posiadania Karty Pływackiej. Później wzięli się za procedury celne, graniczne i portowe.

Grupa założycielska w roku 1990 złożyła wniosek o zatwierdzenie założonego Stowarzyszenia Armatorów Jachtowych oraz projekt Statutu. Statut został zgłoszony do KRS w dniu 19 listopada. SAJ został zarejestrowany w Urzędzie Miejskim w roku następnym, czyli 1991 (patrz logo). Wśród założycieli byli: Jerzy Kuliński, Jan Derencz, Władysław Schischke, Ignacy Makowski, Wiesław Chrzanowski, Wiesław Woźniak, Eugeniusz Ziółkowski, Henryk Brylski, Andrzej Dziewulski, Wacław Liskiewicz, Tadeusz Duma, Krystyna Chojnowska-Liskiewicz, Zbigniew Wierzbicki, Ryszard Szatkowski, Piotr Mroczek. Na pierwszego Prezesa wybrano Krystynę Chojnowską-Liskiewicz, wychodząc z założenia, że jej nazwisko będzie otwierało drzwi do rozmaitych instytucji. Niestety niemal natychmiast po ukonstytuowaniu władz wszystkie działania SAJ zamarły. Nie odbywały się żadne zebrania. Ani robocze, ani sprawozdawcze, ani wyborcze (gdy minęła kadencja). Wszelkie prośby części członków o zwołanie jakiegoś choćby spotkania – pozostawały bez odpowiedzi.

Brak jest dokumentów z tego okresu, jedyny ślad to opublikowane na ówczesnej wersji strony Jerzego Kulińskiego wystąpienie SAJ na temat ówcześnie tworzonego Rozporządzenia dotyczącego bezpieczeństwa morskich statków sportowych. Oto w całości ta publikacja, jako świadectwo ogromu zmian, jakie dokonały się od tamtych czasów:

Opublikowano 12.05.99 Projekt Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w sprawie bezpieczeństwa żeglugi morskich statków sportowych przybrał formę nadającą się do publicznej dyskusji. Opinię pierwszego draftu znajdziecie na mojej stronie z zimową datą. PZŻ zaopiniował lakonicznie: NIE. Pismo Związku nie precyzuje powodów, które nim kierowały. Opiniowaniem zajmował się Stefan Heindrich z Chocimskiej. Poniżej znajdziecie opinię Stowarzyszenia Armatorów Jachtowych, któremu prezesuje kpt. Krystyna Chojnowska Liskiewicz.
Opinię sporządził V-Prezes SAJ, Eugeniusz Ziółkowski. Uważnej lektury!

Urząd Morski w Słupsku
76-200 Słupsk ul.Sienkiewicza 18
Pan Bogdan Matowski
Dotyczy: projektu rozporządzenia w sprawie bezpieczeństwa morskich statków sportowych.

Pozwalamy sobie w załączeniu przesłać proponowane przez nasze Stowarzyszenie propozycje zmian do projektu Rozporządzenia. Mamy nadzieję, że nasze postulaty znajdą zrozumienie wśród Członków Zespołu przygotowującego Rozporządzenie. Oczekujemy na odpowiedź i zajęcie stanowiska w sprawie zgłoszonych zmian do Rozporządzenia.

Z poważaniem V-ce Prezes SAJ Eugeniusz Ziółkowski

Załącznik nr 1 z dnia 10 maja 1999 roku
Jako podstawę do proponowanych zmian w tekście Rozporządzenia przyjęto następujące założenia: 1. jachty prywatnych właścicieli/armatorów są traktowane jako majątek właściciela, a w związku z tym odpowiedzialność za stan techniczny statku jest zupełnie inna niż armatorów jachtów klubowych eksploatowanych przez liczne załogi w okresie sezonu nawigacyjnego, 2. przepisy związku sportowego nie mogą być dla nas obowiązującymi przepisami, ponieważ nie ma obligatoryjnego przepisu, że właściciel/armator musi należeć do jakiegokolwiek związku sportowego lub Klubu, 3. uważamy, że partnerem dla właścicieli/armatorów prywatnych jachtów powinna być administracja państwowa, w tym przypadku administracja morska, 4. uważamy, że tworzone prawo musi być dostosowane do prawa UE jeżeli takie dla danej dziedziny technicznej lub działalności istnieje, 5. zamierzone jest wprowadzenie w roku 1999 normy europejskiej nr PN-EN ISO 10240 tytuł: ?Małe statki – instrukcja dla właściciela? oraz przygotowywana jest ustawa o wprowadzeniu obligatoryjnym znaku CE dla wyrobów wykonanych w Polsce (według posiadanych przez nas informacji gotowy jest po międzyresortowych uzgodnieniach projekt tej ustawy z ?vacatio legis? 6 miesięcy), a w tym przypadku nie można tworzyć prawa niezgodnego z obowiązującymi aktami prawnymi. 6. należy nie dopuszczać przy tworzeniu prawa do powstawania układów monopolistycznych jak np.: wyłączność polskiego klasyfikatora na rynku usług technicznych 7. powoduje nami dążenie do liberalizacji i uproszczenia prawa 8. uważamy, że nie należy przenosić przepisów obowiązujących dla statków konwencyjnych na sferę statków pozakonwencyjnych 9. uznajemy, że dla okresu przejściowego można przyjąć długość statku jako parametr podziału statków sportowych pod kątem zmienionych wymagań dla danej grupy statków, aż do czasu powstania odpowiedniego prawa UE. W naszym przekonaniu statki o LOA < 12,0 m i liczbie załogi poniżej 10 osób powinny mieć zliberalizowane przepisy dotyczące wyposażenia. 10. kontrola administracji morskiej w zakresie wyposażenia tych statków powinna dotyczyć jedynie spełnienia przez nie: – przepisów Konwencji COLREG 1978, – wyposażenia w środki bezpieczeństwa, – wyposażenia w środki sygnalizacji, – wyposażenie w środki ppoż. 11. Stowarzyszenie ma w planie równoległe wystąpienia do władz ustawodawczych w celu dostosowania polskich regulacji prawnych dotyczących morskich statków sportowych i rekreacyjnych do standardów europejskich (sprawa ujednoliconego rejestru statków sportowych i rekreacyjnych prowadzonego przez administrację państwową, sprawa pomiaru uproszczonego, zagadnienie odniesienia przepisów do parametru: długość całkowita a nie do powierzchni żagla, zmiany w zapisach ustawy Kodeks Morski itp itd.). Wystąpienia te mają na celu tworzenie spójnego prawa dotyczącego morskich statków sportowych.

Uwagi szczegółowe do Projektu Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w sprawie bezpieczeństwa morskich statków sportowych.

Uwagi do wstępu określającego podstawy prawne rozporządzenia:

dodać w tekście po słowach Na podstawie: art. 1 § 1a Uzasadnienie: pozwala to włączyć przepisy Konwencji SOLAS 1974 z protokołem 1978, która według jednolitego tekstu wydanie 1977 w rozdziale I paragraf 3 stanowi, że przepisom Konwencji nie podlegają jachty sportowe i rekreacyjne nie używane do celów zarobkowych. Jest to ważne z uwagi na to że nasze dalsze uwagi biorą jako podstawę proponowanych zmian zapisy Konwencji jako aktu prawnego nadrzędnego w stosunku do Kodeksu Morskiego.

PRZEPISY OGÓLNE

pkt. 2 i 3. oraz § 3 proponuje się zastąpić istniejący tekst następującym tekstem: Pkt. 2. W zrozumieniu niniejszego Rozporządzenia morskim statkiem sportowym zwanym dalej w tekście Rozporządzenia ?statkiem? są morskie statki sportowe, niezależnie od rodzaju napędu o długości kadłuba, pomierzonej zgodnie ze zharmonizowaną normą ISO 8666 stanowiącej załącznik do normy PN – EN ISO 10240, od 2,5 do 24 metrów, jak również te statki, które mogą być czarterowane dla celów sportowych lub rekreacyjnych oraz stosowane do celów szkoleniowych. Pkt. 3. zakres niniejszych przepisów nie obejmuje następujących jednostek pływających: a) jednostek pływających przeznaczonych wyłącznie do wyścigów i odpowiednio oznaczonych: takich jak monotypowe klasy regatowe posiadające ważny certyfikat pomiarowy PZŻ lub PZMWiNW oraz łodzie wiosłowe regatowe lub treningowe, b) canoe, kajaki, gondole i rowery wodne, c) żaglowych desek surfingowych, d) desek surfingowych z napędem mechanicznym , skuterów wodnych i podobnych jednostek pływających, e) oryginalnych pojazdów wodnych zbudowanych w przeważającym stopniu z materiałów oryginalnych odpowiednio oznaczonych przez producenta jako repliki budów sprzed 1950 roku odtwarzających historyczne jednostki pływające, f) statków doświadczalnych, g) statków pływających z załogą i przewożących pasażerów zarobkowo niezależnie od ilości pasażerów, h) pojazdów zanurzalnych, i) jednostek na poduszce powietrznej, j) wodolotów. Uzasadnienie: tekst zgodny z Dyrektywą UE 94/254/EG (zgodnie z harmonogramem prac Rządu Dyrektywa 94/25 ma być wprowadzona do prawa polskiego od 1 stycznia 2000 roku) oraz normą PN-EN ISO 10240 wdrażaną do PN. Proponowany tekst reguluje dodatkowo niejasny, pozwalający na dowolną interpretację prawną tekst o pasażerach na statkach sportowych. Stwierdzenie o statkach z załogą przewożących dla celów zarobkowych pasażerów jednoznacznie kwalifikuje statki zajmujące się działalnością zarobkową, a tym samym nie podlegające one 0niniejszym przepisom. Dla dużych statków żaglowych istniejących w Polsce takich jak „Pogoria”, „Zawisza Czarny”, „Fryderyk Chopin”, „Kpt. Włodzimierz Głowacki” itp administracja morska powinna określić odrębne przepisy wspólnie z towarzystwem klasyfikacyjnym, Stowarzyszeniem Profesjonalnych Żeglarzy lub zastosować przepisy ustawy o bezpieczeństwie statków

W paragrafie 5 pkt. 1 podpunkt e proponuje się zmienić słowo „Kuźnicą” na słowo „Jastarnią”. Uzasadnienie: pozwoli to na wpływanie do Jastarni małych jednostek od strony Kuźnicy bez przekraczania przepisów.

§ 10 i 11 zastąpić tekstem: § 10 W celu stwierdzenia wymaganego stanu technicznego należy przedstawić administracji morskiej następujące dokumenty: pkt.1. dla statków których stępka została położona po 1 stycznia 1999 roku: dokumenty wystawione przez wytwórcę potwierdzające znak CE dla wyrobu i ?Instrukcję dla właściciela? jeżeli statki były budowane w profesjonalnym zakładzie produkcyjnym na zamówienie lub zakupione w obrocie handlowym pkt.2. dla statków budowanych przez właściciela jako pojedyncze egzemplarze należy przedstawić odpowiednie dokumenty stwierdzające stan techniczny wystawione przez: – notyfikowane w UE instytucje posiadające uprawnienia do wykonywania zadań określonych w paragrafie 8 Dyrektywy, – instytucje klasyfikacyjne posiadające przepisy dotyczące statków sportowych – inne uznane przez krajową administrację morską instytucje posiadające odpowiednie przepisy nadzoru technicznego nie wykluczając związków sportowych i stowarzyszeń żeglarzy takich jak PZŻ, PZMW i NW, SAJ itp. pkt. 3. dla istniejących statków administracja morska uznaje dotychczasowe dokumenty stwierdzające ich stan techniczny. pkt. 4. dla statków podlegających inspekcji okresowej stan techniczny stwierdzają odpowiednim dokumentem uznane przez krajową administrację morską instytucje posiadające odpowiednie przepisy nadzoru technicznego nie wykluczając związków sportowych i stowarzyszeń żeglarzy takich jak: PZŻ , PZMW i NW, SAJ itp.

§ 11. Wykaz uznanych przez administrację morską instytucji mogących stwierdzać stan techniczny statku stanowi załącznik nr xxx do niniejszego rozporządzenia. Wykaz będzie uaktualniany każdego roku do końca I kwartału.

§ 13 zamiast „dokumentom klasyfikacyjnym” wstawić „dokumentach przedstawionych przedstawicielowi administracji morskiej przez właściciela lub armatora zgodnie z wymogami w § 10 dodać pkt. 2. o treści: – Inspekcja wstępna przeprowadzana jest na statkach nowobudowanych jako podstawa do wydania Karty Bezpieczeństwa dodać pkt. 3. o treści – Inspekcja okresowa przeprowadzana jest na statkach w następujących przypadkach: – na statkach będących w eksploatacji w przypadku zmian w jego kadłubie lub urządzeniach, które mogą wpłynąć na bezpieczeństwo statku lub załogi, – na statku zaszły zmiany zmieniające jego parametry techniczne – po wyjściu statku z eksploatacji na okres dłuższy od 24 miesięcy – po każdych 5 latach eksploatacji. Uzasadnienie: istniejące stwierdzenia nie pozwalają precyzyjnie określić w jakich sytuacjach mają być przeprowadzane poszczególne rodzaje inspekcji

§ 15 zamiast „kapitana lub wyznaczonego zastępcy” wpisać „właściciela lub przedstawiciela armatora” Uzasadnienie: nie należy odnosić w rozporządzeniu o statkach sportowych wymogów dla statków objętych przepisami IMO i Konwencjami Skreślić tekst § 21 i zastąpić go tekstem:

§ 20 Ważność Karty Bezpieczeństwa upływa po 5 latach eksploatacji statku. Po tym okresie statek należy przedstawić do inspekcji okresowej?

§ 21 zastąpić tekstem: Karta bezpieczeństwa traci ważność ze skutkiem natychmiastowym jeżeli: – na statku zaszły zmiany zagrażające jego bezpieczeństwu – na statku zaszły zmiany zmieniające jego parametry techniczne – statek uległ awarii – statek został wycofany z eksploatacji na okres dłuższy niż 24 miesiące. Uzasadnienie: jest to konsekwencja wcześniej proponowanych zmian.

§ 28 skreślić Uzasadnienie: nie może być przeniesienia przepisów dla statków konwencyjnych do statków poza konwencją Sformułowania paragrafu 29 obejmują sformułowanie paragrafu 28.

§ 29 skreślić słowa od PRS…. do końca paragrafu i zastąpić je tekstem: administrację morską za odpowiednie do stosowania w warunkach w jakich będą eksploatowane Uzasadnienie: nie można zawężać uznania do instytucji klasyfikacyjnych jak dla statków konwencyjnych gdyż szybki postęp techniczny w rozwoju środków ratunkowych, radiokomunikacyjnych itp. oraz miniaturyzacja tych urządzeń powoduje konieczność szybkiego uaktualniania spisów uznanych urządzeń. Administracja morska może corocznie publikować wykazy uznanych wyrobów włącznie z urządzeniami uznanymi przez instytucje klasyfikacyjne pozostawiając prawo wyboru właścicielowi statku lub armatorowi.

§ 31 Sformułowanie w Rozporządzeniu dotyczy statków konwencyjnych. Proponujemy dodać na początku tekstu słowa: „Zaleca się aby…”. Zdanie końcowe proponujemy sformułować: „Na statkach do 12,0 m długości zaleca się, aby dotychczas zainstalowane urządzenia dostosować do wymogów GMDSS do dnia 1 lutego 2005 roku. Na statkach powyżej 12,0 m długości z dniem 1 lutego 2005 roku stosowanie urządzeń zgodnych z GMDSS jest obligatoryjne.”

§ 38 skreślić Uzasadnienie: niezgodny z propozycją podaną w paragrafie 10.

§ 40 na początku tekstu dodać: Na statkach o długości powyżej 12,0 m lub w przypadku gdy liczba załogi na statku przekracza 10 osób… Uzasadnienie: małe statki prywatnych właścicieli obsadzane są nielicznymi załogami i nie mogą spełniać wymogów w zakresie przepisów konwencyjnych. Według naszej opinii graniczną ilością załogi od której można wymagać spełnienia tych zapisów jest załoga powyżej 10 osób. Pamiętać należy, że statki sportowe nie podlegają również wymogom konwencji radiokomunikacyjnej.

Uwagi do Zarządzenia nr…Dyrektora urzędu Morskiego w …………z dnia………… w sprawie wyposażenia statków sportowych w sprzęt ratunkowy i sygnalizacyjny, nawigacyjny, sygnałowy, przeciwpożarowy, pokładowy i w urządzenia radiokomunikacyjne.

Proponuje się skreślić w całym Zarządzeniu słowo pokładowy i nie umieszczać tego rodzaju wyposażenie w Zarządzeniu jak również skreślić cały załącznik nr 6. Uzasadnienie: W przewidywanej do wdrożenia w Polsce w 1999 roku normie europejskiej PN-EN ISO 10240 tytuł: ?Małe statki – instrukcja dla właściciela? będzie podany wykaz niezbędnego zalecanego wyposażenia gwarantującego bezpieczną żeglugę w zakładanym rejonie. Konsekwencja propozycji naszych w Rozporządzeniu o zakresie inspekcji administracji morskiej na statkach sportowych. W paragrafie 4 słowa od „Polskiego Rejestru Statków…” do końca paragrafu zastąpić słowami: „uznanych przez administrację morską towarzystw klasyfikacyjnych, związków sportowych i stowarzyszeń żeglarskich.”

Uwagi do Załącznika nr 1

w pkt. 2 podpunkt b) oraz w punkcie 3 podpunkt a) dodać ?lub równoważne urządzenia ratunkowe typu uznanego przez administrację morską. Uzasadnienie: w produkcji jest kilka typów tzw. zestawów ratunkowych wyrzucanych ze statku z chwilą wypadnięcia człowieka za burtę uzbrojonych we wszystkie wymagane środki: linka, światło, rolki do linki ratunkowej itp. Zestawy te działają skuteczniej niż klasyczne wyrzucane koła ratunkowe.

Uwagi do załącznika nr 2

Skreślić wszystkie pozycje za wyjątkiem poz. 1 Uzasadnienie: W przewidywanej do wdrożenia w Polsce w 1999 roku normie europejskiej PN-EN ISO 10240 tytuł: ?Małe statki – instrukcja dla właściciela? będzie podany wykaz niezbędnego zalecanego wyposażenia gwarantującego bezpieczną żeglugę w zakładanym rejonie. Natomiast jest praktykowane, że kompas magnetyczny zaleca do wprowadzenia na wyposażenie administracja morska.

Uwagi do załącznika nr 3 – urządzenia radiokomunikacyjne

Proponuje się w punkcie 3 podpunkt b skreślić słowa (EPIRB), 406 Mhz lub 1,6 Ghz.- dodać natomiast słowa „Po 01.02.2005 obligatoryjne staje się posiadania radiopławy (EPIRB) 406 Mhz lub 1,6 Ghz.” Uzasadnienie: wstępnie z uzgodniono z BŻ UM w Gdyni. Proponuje się w punkcie 4. zmienić słowa „do 20 m” na „powyżej 12,0 m”. Dodać zdanie: „Dla statków o długości całkowitej poniżej 12,0 m w żegludze przybrzeżnej zaleca się posiadanie radiotelefonu VHF. Od 01. 02. 2002 posiadanie radiotelefonu VHF staje się obligatoryjne (od 01.02.2005 z DSC)”. Uzasadnienie: konieczność wprowadzenia „vacatio legis”.

Uwagi do załącznika nr 4

Proponuje się skreślić cały tekst i podać, że: „Wyposażenie sygnałowe winno być zgodne z przepisami konwencji COLREG 1978 wraz z poprawkami 1993” Uzasadnienie: Sprawy te muszą być przeniesione na producenta a nie operatora.

Załącznik nr 6

Skreślić w całości Uzasadnienie: W przewidywanej do wdrożenia w Polsce w 1999 roku normie europejskiej PN-EN ISO 10240 tytuł: „Małe statki – instrukcja dla właściciela” będzie podany wykaz niezbędnego zalecanego wyposażenia gwarantującego bezpieczną żeglugę w zakładanym rejonie.

Reaktywacja SAJ

Po kilkuletnim marazmie w Stowarzyszeniu w końcu zebrała się grupka zainteresowanych i zażądała zwołania Walnego Zebrania wyborczego. Bez skutku. Następnie wystosowane zostało do członków Rady Armatorskiej żądanie, aby złożyli pisemne rezygnacje. Także bez skutku.

Wreszcie cierpliwość stracił Urząd Miejski w Gdańsku (nie dostawał sprawozdań, nikt nie odpowiadał na wezwania) i powołał kuratora. Został nim mec. Aleksander Deptuła, który miał do wyboru: albo rozwiązać, albo reaktywować Stowarzyszenie. Udało mu się dzieło reaktywowania.

Z grona członków założycieli wybrano tymczasową Radę Armatorską i Prezesa. Został nim Jerzy Kuliński. Po upływie 3 miesięcy zwołane zostało Walne, Wyborcze Zgromadzenie członków SAJ, na którym wybrano nowe władze Stowarzyszenia.

Na podstawie informacji przekazanych przez Jerzego Kulińskiego i Eugeniusza Ziółkowskiego spisał: Andrzej Remiszewski

Na zdjęciu: Kurator ogłasza reaktywację SAJ (zdjęcie z zasobów Jerzego Kulińskiego).

CZĘŚĆ DRUGA

Kadencja 2007- 2010

Była to pierwsza „normalna” i w pełni odbyta kadencja władz SAJ. Zarząd Stowarzyszenia Armatorów Jachtowych w sprawowała Rada Armatorska w składzie:

Grzegorz Kuchta – Prezes
Krzysztof Klocek – Wiceprezes, do 08.05.2009 r.
Tadeusz Duma – Skarbnik
Jacek Kijewski – członek, do dnia 01.05.2009 r.
Jerzy Makieła – członek
Włodzimierz Ring – członek
Henryk Brylski – członek
Maciej Kotas – członek
Wiesław Cybulski – członek, a od dnia 08.05.2009 r. Wiceprezes
Janusz Szwedowski – członek od dnia 01.05.2009 r.
Andrzej Remiszewski – członek od 08.05.2009 r.

A kontrolę nad działalnością Rady Armatorskiej sprawowała Komisja Rewizyjna w składzie:

Władysław Schischke – Przewodniczący Komisji Rewizyjnej
Katarzyna Rembarz – członek Komisji
Edward Zając – członek Komisji.

Podstawowym osiągnięciem tej kadencji było reaktywowanie SAJ, zmiana statutu, w tym zmiana sposobu reprezentacji i zmiana sposobu naboru członków, załatwienie wszystkich spraw formalnych: rejestracja w KRS, założenie konta bankowego itp. Uruchomiono stronę internetową SAJ. Prowadzono intensywny nabór członków, których liczba osiągnęła na koniec kadencji 250 osób.

W najważniejszej dziedzinie: zabiegania o poszerzanie granic wolności żeglowania Rada Armatorska zajmowała się sprawami:

zarządzeń porządkowych Urzędów Morskich,
obowiązku meldunkowego i przywrócenia znaków nawigacyjnych na Zatoce Gdańskiej (Urząd Morski w Gdyni),
kładki na wyspę Ołowianka,
skargi na działania funkcjonariuszy Straży Granicznej,
zmian przepisów portowych,
likwidacji wybranych przejść granicznych,
opiniowania do RZGW w sprawie mostu w Sobieszewie i tworzenia miejsc postojowych dla jachtów przed mostem.
podniesienia linii energetycznnych do co najmniej 16 m lub przeprowadzenia ich pod Szkarpawą.
Opiniowaniem projektów aktów prawnych:

rozporządzenie Ministra Gospodarki Morskiej w sprawach inspekcji jachtów,
projektu prawa sportowego,
zmiany ustawy o żegludze śródlądowej,
zmiany ustawy o kulturze fizycznej,
Strategii dla portów morskich,
projektów wyposażenia jachtów,
pełnego wdrożenia postanowień kodeksu Schengen w zakresie dotyczącym żeglarstwa,
rozmieszczenia pław na Zatoce Puckiej w ramach projektu Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego.

Członek RA Jerzy Makieła brał udział w postępowaniu przed Izbą Morską w sprawie śmiertelnego wypadku jednego z członków SAJ. Rada Armatorska wspierała wystąpienia członka Krzysztofa Klocka do Rzecznika Praw Obywatelskich, którego efektem było uznanie przez RPO naruszenia wolności obywatelskich w zakresie patentów.

SAJ ściśle współpracował z SIZ pod przewodnictwem Jerzego Makieły, Dla realizacji założonych celów SAJ ściśle współpracował ze stowarzyszeniami „Samoster”, „Bryfok” oraz Gdańską Federacją Żeglarską, internetowym portalem żeglarskim „Sail-ho”, prowadzonym przez Mariolę i Jacka Kijewskich. W promocję SAJ zaangażowany był Subiektywny Serwis Informacyjny kpt. Jerzego Kulińskiego.

Członkowie SAJ jesienią 2009 r. wspierali Pomorską Fundację Sportu i Turystyki Osób Niepełnosprawnych „Keja” w realizacji projektu „Żeglarski mityng niepełnosprawnych zatokowe spotkanie”.

SAJ wydał własnym staraniem Notatnik Skippera, własny proporzec, oraz znaczek wpinany do klapy.

W roku 2008 członkiem honorowym i Honorowym Prezesem SAJ został kpt. Jerzy Kuliński.

Kadencja 2010-2013

Zarząd Stowarzyszenia Armatorów Jachtowych sprawowała Rada Armatorska SAJ w składzie wybranym w dniu 13 lutego 2010 Zdjęcie wykonane przez Jerzego Kulińskiego:

Janusz Szwedowski – Prezes
Wiesław Cybulski – Wiceprezes
Tadeusz Duma – Skarbnik
Jerzy Makieła
Edward Zając
Włodzimierz Ring
Maciej Kotas
Andrzej Remiszewski
Grzegorz Kuchta

W trakcie kadencji w składzie Rady Armatorskiej zachodziły następujące zmiany:

Janusz Szwedowski zrezygnował z dniem 16 kwietnia 2011. Wobec powyższego od dnia 29 kwietnia 2011 funkcję Prezesa sprawował Wiesław Cybulski, a Wiceprezesa Andrzej Remiszewski.

Grzegorz Kuchta zrezygnował z dniem 26 listopada 2011.

Wiesław Cybulski zrezygnował z dniem 3 marca 2012. Wobec powyższego od 24 marca 2012 funkcję Prezesa sprawował Andrzej Remiszewski, a funkcję Wiceprezesa Włodzimierz Ring.

Tadeusz Duma zrezygnował z dniem 10 kwietnia 2012 r. Rada Armatorska dokooptowała 24 marca 2012 Jana Walocha, który objął z dniem 10 kwietnia 2012 funkcję Skarbnika.

Maciej Kotas zrezygnował z dniem 24 listopada 2012, Rada Armatorska dokooptowała z tym dniem Eugeniusza Ziółkowskiego.

Ostatecznie kadencję kończyła Rada Armatorska w składzie:

Andrzej Remiszewski – Prezes
Włodzimierz Ring – Wiceprezes
Jan Waloch – Skarbnik
Jerzy Makieła
Edward Zając
Eugeniusz Ziółkowski

Kontrolę nad działalnością Rady Armatorskiej sprawowała Komisja Rewizyjna w składzie:

Henryk Brylski – Przewodniczący Komisji Rewizyjnej
Katarzyna Rembarz – członek Komisji
Andrzej Zeń – członek Komisji

Z poważniejszych działań, podjętych w pierwszych dwóch latach kadencji, mających na celu liberalizację przepisów, usprawnienie i ułatwienie ruchu turystycznego należy wymienić:

1. Zimą 2010 roku zaopiniowaliśmy projekt rozporządzenia Ministra Infrastruktury zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznego uprawiania żeglugi przez statki morskie.
2. Przeanalizowaliśmy i przekazaliśmy swoje uwagi do projektu rozporządzenia dotyczącego sposobu upoważniania podmiotów do wykonywania przeglądów technicznych statków oraz wymagań dla statków w zakresie wyposażenia , budowy, stałych urządzeń, właściwości manewrowych oraz ochrony wód , powietrza lub ochrony przed hałasem.
3. Opiniowano na poszczególnych etapach: pomysłu, założeń, projektu ministerstwa, projektu w Sejmie ustawę o bezpieczeństwie morskim.
4. Przekazaliśmy na ręce przewodniczących Klubów Sejmowych oraz do Ministerstwa Infrastruktury i miesięcznika Żagle nasze stanowisko w sprawie demonopolizacji procedur i obligatoryjności uzyskiwania uprawnień żeglarskich.
5. Skierowaliśmy do Prezydenta Warszawy prezentację naszych postulatów dotyczących urealnienia kosztów i warunków używania przystani wodnych na Wiśle.
6. Prowadziliśmy korespondencje i uzyskaliśmy zaproszenie do udziału w pracach Parlamentarnego Zespołu do Spraw Wodnych i Turystyki Wodnej. Uczestniczyliśmy w dwóch posiedzeniach tego zespołu starając się doprowadzić do maksymalnej liberalizacji wymagań dotyczących wolnych jednostek motorowych – „hausbotów”.
7. Przekazaliśmy do Prokuratury Rejonowej Warszawa – Mokotów zawiadomienie o prawdopodobieństwie nie przestrzegania przez PZŻ przepisów ustawy o działalności lobbystycznej –Prokuratura odmówiła wszczęcia śledztwa.
8. Wystosowano pismo do Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej w sprawie usprawnienia ruchu turystycznego na śluzach.
9. Wystąpiono do Urzędu Morskiego w Gdyni z zapytaniem w sprawie podstaw prawnych przekazywania danych osobowych drogą radiowa przy wejściach do portu. Następnie prowadzono korespondencję i rozmowy w celu ograniczenia zakresu pobieranych danych do niezbędnej ilości.
10. Rada Armatorska SAJ podjęła uchwałę o poparciu petycji w sprawie zakupu śmigłowców dla służby SAR.
11. List otwarty do Prezydenta Komorowskiego, w sprawie używania kamizelek asekuracyjnych.
12. Wysłano pismo do Ministerstwa Infrastruktury, w sprawie konsultacji pakietu projektów rozporządzeń związanych z organizacją i funkcjonowaniem SAR.
13. Konsultowaliśmy dla Ministerstwa Infrastruktury, w sprawie konsultacji projektu rozporządzenia dotyczącego bezpiecznego uprawiania żeglugi przez jachty morskie.

Członkowie RA SAJ brali udział w:

Targach związanych z żeglarstwem – Polyacht, Wiatr i Woda i innych,
spotkaniu z założycielami nowotworzonego Katastru żeglugowego Pomorza,
organizowanym przez Senat RP spotkaniu z okazji jubileuszu portu w Gdyni,
spotkaniu z przedstawicielami Ministra Infrastruktury,
spotkanie zarządem RZGW Gdańsk w sprawie mostu w Sobieszewie,
propagowaniu zwiększenia lotniczych służb dyżurujących SAR,
spotkaniu środowisk żeglarskich z Ligą Morską i Rzeczną w sprawie udrożnienia Wisły,
spotkaniach z Biurem Rozwoju Dróg Wodnych Urzędu Marszałkowskiego województwa pomorskiego,
spotkaniach robocze z posłami i senatorami RP,

W roku 2012 Rada Armatorska skoncentrowała się na dwóch obszarach działalności:

– starania o liberalizację i uporządkowanie prawa, a tym zakresie przede wszystkim:

Sprawach projektów rozporządzeń wykonawczych do ustawy o bezpieczeństwie morskim;
Wniosku o wykreślenie ust. 13 z art. 37a ustawy o żegludze śródlądowej, by w ramach akcji „uwolnienia zawodów” dopuścić do prowadzenia szkolenia żeglarskiego osoby inne niż trenerzy i instruktorzy „właściwych związków sportowych”, ponad roczna akcja w ramach rządowej ustawy o „uwolnieniu zawodów” zakończyła się ostatecznie sukcesem w roku 2013.
Sprawie projektu rozporządzenia Ministra Sportu i Turystyki w sprawie systemu stopni żeglarskich. Tu projekty były katastrofalnie złe, właściwa zmiana nastąpiła także dopiero w kolejnym roku.

– zabieganie o poprawę jakości usług świadczonych żeglarzom w polskich portach, szczególnie sprawa właściwego oznakowania linii energetycznych na „Pętli Żuławskiej”, a docelowo podniesienia ich lub przeniesienia pod ziemię

Kadencja 2013-2016

Zarząd Stowarzyszenia Armatorów Jachtowych sprawowała Rada Armatorska SAJ, która rozpoczęła kadencję w składzie wybranym w dniu 15 lutego 2013:
Andrzej Remiszewski – Prezes, Włodzimierz Ring – Wiceprezes, Jan Waloch – Skarbnik, Jerzy Makieła, Jaromir Rowiński, Edward Zając, Eugeniusz Ziółkowski.
W trakcie kadencji w składzie Rady Armatorskiej zachodziły następujące zmiany:
W dniu 11 lipca 2013 podjętą elektronicznie, zgodnie z § 21 Statutu, uchwałą nr 3/2013 Rada Armatorska stwierdziła wygaśnięcie z dniem 10 lipca mandatu Edwarda Zająca, na skutek jego tragicznej śmierci.
W dniu 26 września 2013 Rada Armatorska dokooptowała do swego grona Katarzynę Piwosz.
W dniu 9 listopada 2013 Rada Armatorska dokooptowała do swego grona Dominikę Widawską.
W czerwcu 2015 roku z powodu długiego wyjazdu zagranicznego złożyła Katarzyna Piwosz.
W styczniu 2015 roku z powodów zdrowotnych rezygnacje złożyła Dominika Widawska.
3 lutego 2015 dokooptowano do składu Rady:
Jacka Chabowskiego,
Andrzeja Różyckiego.
Ostatecznie kadencję kończyła Rada Armatorska w składzie:
Andrzej Remiszewski _ Prezes Włodzimierz Ring – Wiceprezes Jan Waloch – Skarbnik Jacek Chabowski Jerzy Makieła Jaromir Rowiński Andrzej Różycki Eugeniusz Ziółkowski

Rada Armatorska zbierała się siedmiokrotnie, odbyła ponadto 22 protokołowane formalne zebrania elektroniczne oraz rozstrzygnęła około 120 nieprotokołowanych głosowań elektronicznych. W trakcie całej kadencji współpraca wewnątrz Rady była harmonijna.
Kontrolę nad działalnością Rady Armatorskiej sprawowała Komisja Rewizyjna w składzie:
Henryk Brylski – Przewodniczący Komisji Rewizyjnej, Katarzyna Rembarz – członek Komisji, Andrzej Zeń – członek Komisji.
Z poważniejszych działań, podjętych w trakcie kadencji, mających na celu liberalizację przepisów, usprawnienie i ułatwienie ruchu turystycznego należy wymienić:
W sferze problematyki liberalizacji prawa:
Na bieżąco sprawami projektów rozporządzeń wykonawczych do ustaw o bezpieczeństwie morskim i o żegludze śródlądowej; – sprawą rozporządzenia Ministra Sportu i Turystyki o uprawianiu turystyki wodnej (w sprawie systemu stopni żeglarskich – oceniamy, że współpraca wszystkich środowisk wolnościowych przyniosła tu maksymalny możliwy w 2013 roku do osiągnięcia sukces), – sprawą rozporządzenia ministerstw infrastruktury i sportu o zasadach przeprowadzania egzaminów, – sprawą rozporządzenia o kwalifikacjach załóg jachtów komercyjnych, -sprawa rozporządzania o warunkach bezpieczeństwa przy uprawianiu turystyki wodnej, – sprawą rozporządzenia o rejestracji jachtów śródlądowych, – sprawą rozporządzenia o szkoleniach dla czarterujących hausboaty. Wnioskiem o wykreślenie ust. 13 z art. 37a ustawy o żegludze śródlądowej, by w ramach akcji „uwolnienia zawodów” dopuścić do prowadzenia szkolenia żeglarskiego osoby inne niż trenerzy i instruktorzy „właściwych związków sportowych”. Na skutek naszych zabiegów przepis ten został wykreślony w całości. Idąc za ciosem złożyliśmy wniosek o nowelizację rozporządzenia ministerstw infrastruktury i sportu o zasadach przeprowadzania egzaminów, uwzgledniająca powyższa zmianę. – sprawą wniosku związków sportowych o nowelizacje cofającą osiągniecia liberalizacji i kontrwnioskiem. Na bieżąco sprawami projektów rozporządzeń wykonawczych do ustaw o bezpieczeństwie morskim; – sprawą rozporządzenia o kwalifikacjach załóg jachtów komercyjnych, – sprawą rozporządzenia w sprawie inspekcji i kart bezpieczeństwa jachtów morskich. Złożyliśmy pisemny wniosek do nowego Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej o poszerzenie zakresu liberalizacji z propozycja bezpośredniego spotkania. Spotkanie odbyło się 25 lutego 2016 r. Postanowiliśmy ściślej monitorować sytuacje na wodach śródlądowych, szczególnie w zakresie przepisów wydawanych przez lokalne administracje. Projektem nowelizacji ustawy o bezpieczeństwie morskim. Na bieżąco sprawami projektów rozporządzeń wykonawczych do ustaw o bezpieczeństwie morskim i o żegludze śródlądowej; – sprawą rozporządzenia o kwalifikacjach załóg jachtów komercyjnych, – sprawą rozporządzenia w sprawie inspekcji i kart bezpieczeństwa jachtów morskich. Wnioskami o liberalizację ustawy o żegludze śródlądowej w kierunku rozszerzenia granic „bezpatencia”. W sferze problematyki warunków uprawiania żeglarstwa: Prowadziliśmy intensywną korespondencję z władzami i dysponentami portów w Gdyni, Helu, Władysławowie, Ustce, Darłowie oraz Urzędami Morskimi w Gdyni i Słupsku na temat warunków bezpieczeństwa postoju jachtów, procedur formalnych oraz warunków cywilizacyjnych w portach. Podjęliśmy – nagłośnioną w mediach, a zaczęło się od krytycznego tekstu w SSI – kampanię w sprawie planów ochrony Obszarów Natura 2000 na Zatoce Puckiej (w tym przypadku osiągnięto sukces: nastąpi uchylenie uchwały Sejmiku, a dyrekcja UM publicznie deklaruje rozsądny kształt przyszłego zarządzenia porządkowego), a także na Zalewie Wiślanym. Odnotowaliśmy sukces: dzięki dobrej współpracy z Marszałkiem Województwa i jego Pełnomocnikiem ds. Dróg wodnych Zbigniewem Ptakiem linie energetyczne na Szkarpawie zostały przeniesione pod dno rzeki lub podniesione i oznakowane. Przedłożyliśmy krytyczną opinię do rządowego projektu Morskiej Strategii RP. Zajmowaliśmy się Planami zagospodarowania obszarów morskich. Wystąpiliśmy do Prezesa Polskiego Radia w sprawie poprawy jakości prognoz morskich nadawanych przez radio. Publikujemy na stronie internetowej Stowarzyszenia informacje mogące być przydatne żeglarzom, szczególnie skipperom i armatorom. Prowadziliśmy intensywną korespondencję z władzami i dysponentami portów w Helu, Wolinie, Kuźnicy, Jastarni, Pucku oraz Urzędem Morskim w Gdyni na temat warunków bezpieczeństwa postoju jachtów, oraz warunków cywilizacyjnych w portach. Przedstawiciel SAJ prowadził rozmowy z zarządca Mariny Gdynia na temat przyszłości lokalnych żeglarzy w tym mieście, nie uzyskując niestety żadnych wiążących informacji. Podjęto inicjatywę w kierunku uzyskania przez SAJ statusu eksperta instytucjonalnego w Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich. Złożyliśmy wniosek w sprawie generalnej reorganizacji lotniczego zabezpieczenia SAR Monitorowaliśmy kwestię planów ochrony Obszarów Natura 2000 na Zatoce Puckiej, a także na Zalewie Wiślanym. W tym zakresie oczekiwane były prace Ministerstwa Środowiska, które nie nastąpiły. Monitorowaliśmy prace nad planami inwestycyjnymi dotyczącymi rozwoju infrastruktury nad Zatoką Gdańską i Zalewem. Publikujemy na stronie internetowej Stowarzyszenia informacje mogące być przydatne żeglarzom, szczególnie skipperom i armatorom. Tu podjęliśmy próbę rozszerzenia ich zakresu. Prowadziliśmy intensywną korespondencję z władzami i dysponentami portów w Gdyni, Helu, Darłowie, Wolinie, Kuźnicy oraz Urzędem Morskim w Gdyni na temat warunków bezpieczeństwa postoju jachtów, oraz warunków cywilizacyjnych w portach. Kontynuowaliśmy kampanię w sprawie planów ochrony Obszarów Natura 2000 na Zatoce Puckiej, a także na Zalewie Wiślanym. Z braku wsparcia lokalnego nie podjęliśmy analogicznej akcji na obszarze Zalewu Szczecińskiego, gdzie jednak projekty wydają się być mniej restrykcyjne. Nie zdołaliśmy podjąć się działań na obszarach śródlądowych dotyczących prawa lokalnego na Jeziorach Gnieźnieńskich, w tym zakresie nie wykonując uchwały Walnego Zebrania z roku 2014. Publikujemy na stronie internetowej Stowarzyszenia informacje mogące być przydatne żeglarzom, szczególnie skipperom i armatorom. A ponadto:
Na prośbę rodziny, Stowarzyszenie wzięło czynny udział w poszukiwaniach polskiego żeglarza zaginionego w Grecji. Ostatecznie został on odnaleziony żywy dzięki komunikatowi z naszej strony internetowej rozpowszechnionemu za pomocą Facebooka.
Rada Armatorska skutecznie wystąpiła do Prezydenta RP o uhonorowanie śp. Edwarda Zająca. Został przyznany Złoty Krzyż Zasługi. W 2015 złożyliśmy wniosek o nadanie basenowi jachtowemu w Ustce imienia Edwarda Zająca.
Rada Armatorska ustanowiła Nagrodę Honorową Stowarzyszenia Armatorów Jachtowych i postanowiła nią wyróżnić naszych członków Iwonę i Marka Tarczyńskich.
SAJ otrzymał wyróżnienie „Przyjazny Brzeg”. W roku 2016 SAJ świętuje 25-lecie założenia.
Stowarzyszenie Armatorów Jachtowych po raz pierwszy miało własne stoisko na Targach „Boat Show” 2013. Uczestniczyliśmy następnie w Targach Wiatr i Woda w Warszawie w 2014 i 2015 roku.
Uczestniczyliśmy także w spotkaniach organizowanych przez środowiska żeglarskie Gdańska i Gdyni,a także Gali Żeglarskiej w Wejherowie oraz uroczystościach wręczenia nagród „Rejs Roku”, a także uroczystym chrzcie jachtu „Atlantic Puffin”, na którym członek naszego Stowarzyszenia Szymon Kuczyński odbywa obecnie samotny rejs dookoła świata.
Reaktywowaliśmy stronę internetową, założyliśmy profil na Facebooku oraz uruchomiliśmy wewnętrzne forum do komunikowania się członków SAJ.

Kadencja 2016-2019

Kadencję rozpoczynała Rada Armatorska SAJ w składzie wybranym w dniu 5 marca 2016:

• Andrzej Remiszewski – Prezes,
• Włodzimierz Ring – Wiceprezes,
• Jan Waloch – Skarbnik,
• Jerzy Makieła,
• Jaromir Rowiński,
• Eugeniusz Ziółkowski
• Andrzej Różycki
• Jacek Chabowski.

Niestety z przyczyn niezależnych od siebie i od Rady musiał z dniem 3 lutego 2018 zrezygnować z pracy w Radzie Jacek Chabowski. o czym informowaliśmy na stronie internetowej.
Wobec zmniejszenia składu Rady, w dniu 16 listopada 2018 zgodnie ze Statutem dokooptowano do pracy w Radzie Piotra Kubczaka.

Kontrolę nad działalnością Rady Armatorskiej sprawowała Komisja Rewizyjna w składzie:

• Henryk Brylski – Przewodniczący,
• Katarzyna Rembarz,
• Andrzej Dziewulski.

W trakcie kadencji zapoczątkowano przyznawania Nagrody honorowej SAJ dla żeglarza, który może być wzorem. Każdy członek SAJ może zgłosić w określonym terminie kandydaturę wraz z uzasadnieniem, po zamknięciu listy jest ona publikowana na wewnętrznym forum internetowym członków i poddawana dyskusji. Wyboru dokonuje Rada Armatorska. Szersze informacje we właściwej zakładce na tej stronie.
Ponadto SAJ organizował Wieczory Czwartkowe, otwarte spotkania dyskusyjne. Prelegentami byli goście omawiający co ciekawsze problemy interesujące żeglarzy. Niestety obyczaj ten, wobec braku chętnych do współpracy przy organizacji został zarzucony.
SAJ uhonorowano prestiżowymi wyróżnieniami:
Nagrodą „Przyjazny Brzeg” wręczoną na Targach ”Wiatr i Woda”;
Poprzez Prezesa Krzyżem „Pro Mari Nostro” wręczonym na Pomorskiej Gali Żeglarskiej.

Stowarzyszenie podjęło współpracę międzynarodową w ramach Baltic Sea Cruising Network. BSCN jest platformą współpracy różnych organizacji żeglarskich krajów bardzo szeroko rozumianego Bałtyku. Przedstawicielem SAJ jest Marcin Palacz.

Po zmianach kadrowych w PZŻ SAJ nawiązał kontakty ze Związkiem, zaowocowało to m.in. wspólnymi wystąpieniami administracji morskiej i rządu. Pierwsze efekty były obiecujące.

SAJ uczestniczy w dorocznych Targach „Wiatr i Woda”, posiadając własne stoisko. Jest to okazja do propagowania działalności Stowarzyszenia i naboru nowych członków.

W zakresie działalności statutowej Rada Armatorska zajmowała się:

W sferze problematyki liberalizacji prawa:
• Na bieżąco sprawami projektów rozporządzeń wykonawczych do ustaw o bezpieczeństwie morskim;
– sprawą rozporządzenia o kwalifikacjach załóg jachtów komercyjnych, – sprawą rozporządzenia w sprawie inspekcji i kart bezpieczeństwa jachtów morskich.
• Złożyliśmy pisemny wniosek do nowego Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej o poszerzenie zakresu liberalizacji z propozycja bezpośredniego spotkania. Spotkanie odbyło się 25 lutego, uzgodniono zasady współpracy. Ustalenia zostały przez Ministerstwo i komisję sejmową złamane.
• Projektem ustawy w sprawie rejestracji jachtów oraz rozporządzeniem wykonawczym do niej.
• Projektem rozporządzenia wykonawczego do ustawy o bezpieczeństwie morskim – o kwalifikacjach załóg jachtów komercyjnych,
• Ustawa w sprawie rejestracji jachtów oraz rozporządzenie wykonawcze do niej. Proces legislacyjny ustawy o rejestracji jachtów w parlamencie był cały czas czynnie przez nas monitorowany i to w ścisłej współpracy z PZŻ i Samosterem. Upór ministerstwa najbardziej bolesnej kwestii: przywrócenia obowiązku rejestracji na wodach śródlądowych dla jachtów o długości 7,5 do 12 m próbowaliśmy korzystając z osobistych kontaktów przełamać w Senacie, doprowadzając do głosowania części senatorów PiS wspólnie z opozycją, zabrakło jednak przekonania jeszcze czterech. Po za tym większość chropowatości i bezsensów z projektu udało się wyeliminować na różnych etapach prac.
• Sukcesem było wykreślenie przez Sejmik Wojewódzki z uchwały o zasadach ochrony Nadmorskiego Parku Krajobrazowego zakazy pływania na silniku na Zatoce Puckiej. Obowiązuje tylko zarządzenie dyrektora UM.
• Z inicjatywy Prezesa PZŻ powstał zespół pracujący nad postulatami zmian w ustawie prawo wodne. W tej sytuacji Rada Armatorska SAJ swoje przemyślenia przekazała do wspólnych prac. Niestety proces przygotowania wystąpienia ciągnął się bardzo długo. Ostatecznie powstały propozycje jedynie kosmetycznych zmian.

W sferze problematyki warunków uprawiania żeglarstwa:
• Prowadziliśmy intensywną korespondencję z władzami i dysponentami portów w Helu, Wolinie, Kuźnicy, Jastarni, Pucku oraz Urzędem Morskim w Gdyni na temat warunków bezpieczeństwa postoju jachtów, oraz warunków cywilizacyjnych w portach.
• Przedstawiciel SAJ prowadził rozmowy z zarządca Mariny Gdynia na temat przyszłości lokalnych żeglarzy w tym mieście, nie uzyskując niestety żadnych wiążących informacji.
• Monitorowaliśmy kwestię planów ochrony Obszarów Natura 2000 na Zatoce Puckiej, a także na Zalewie Wiślanym. W tym zakresie oczekiwane były prace Ministerstwa Środowiska, które nie nastąpiły.
• Monitorowaliśmy prace nad planami inwestycyjnymi dotyczącymi rozwoju infrastruktury nad Zatoką Gdańską i Zalewem.
• SAJ kontynuowało kampanię w sprawie lotniczego zabezpieczenia Sar, wysyłając pisma do resortów, powodując kolejne interpelacje poseł Zwiercan.
• Opracowaliśmy naklejkę z telefonami do SAR, którą rozdawaliśmy w portach otrzymując bardzo pozytywne recenzje.
• Linie energetyczne nad Jeziorem Płaskim
Konsekwentnie na przestrzeni całej kadencji monitujemy ENERGĘ o ich skablowanie, korespondencja sprowadza się do dość niekonkretnych co do terminów obietnic, pojawiania się różnych trudności niezależnych od firmy. Wobec generalnie wyrażonej woli załatwienia sprawy Rada przyjęła taktykę nękania aż do skutku, który ostatecznie nastąpił i linie zostały skablowane.
• Linie energetyczne nad Szkarpawą
Wystąpiliśmy do ENERGI o ich skablowanie albo podniesienie i należyte oznakowanie.
• Rozbudowa przystani w Jastarni i Kuźnicy
Monitorujemy zamiary inwestycyjne miasta oraz opiniowaliśmy w toku bezpośrednich kontaktów plany rozbudowy.
• Oznakowanie północnego toru podejściowego do Trzebieży Wspólne wystąpienie wraz z PZŻ dało w efekcie deklarację Dyrektora UM w Szczecinie o dostawieni przed sezonem pław lewej strony (czerwonych).
• Miejsce na przystań jachtową na nowej sztucznej wyspie na Zalewie Szczecińskim.
Na wniosek o przewidzenie możliwości zbudowania przystani dziennej dla jachtów otrzymaliśmy odpowiedź odmowną motywowaną zaawansowanym procesem inwestycyjnym współfinansowanym przez UE. Otrzymaliśmy deklarację wsparcia z Urzędu Marszałkowskiego.

Na podstawie archiwum Rady Armatorskiej opracował Andrzej Remiszewski