Jak pamiętamy, Sejmik Wojewódzki ustanowił zakaz pływania na silniku po Zatoce Puckiej wewnętrznej. SAJ protestował w tej sprawie od wielu lat. Skutkiem było wydanie przez Dyrektora Urzędu Morskiego Zarządzenia ustanawiającego własne i rozsądne zakazy. Powstał w ten sposób dualizm prawny: na tym samym obszarze sprzeczne wymagania z dwóch różnych aktów prawnych.
Protestowaliśmy w tej sprawie wielokrotnie, pisząc do Urzędu Marszałkowskiego, Urzędu Morskiego, Ministerstwa oraz Rzecznika Praw Obywatelskich. Uczestniczyliśmy w spotkaniach konsultacyjnych. Współdziałaliśmy z samorządowcami powiatu puckiego.
Dyrektor Urzędu Morskiego natomiast zaskarżył uchwałę Sejmiku, żądając stwierdzenia jej nieważności w części rozciągającej władztwo Sejmiku na teren obszarów morskich. Latem tego roku nastąpiło rozstrzygnięcie:
Za elektronicznym wydawnictwem prawniczym:
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie […] po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lipca 2017 r. sprawy ze skargi Dyrektora Urzędu Morskiego na uchwałę Sejmiku Województwa z dnia 27 kwietnia 2011 r. nr […] w przedmiocie Nadmorskiego Parku Krajobrazowego 1. stwierdza nieważność uchwały Sejmiku Województwa z dnia 27 kwietnia 2011 r. nr […] w przedmiocie Nadmorskiego Parku Krajobrazowego w części dotyczącej paragrafu […] punkt […], paragrafu […] ustęp […] i ustęp […], 2. zasądza od Województwa na rzecz Dyrektora Urzędu Morskiego kwotę 780 (siedemset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
Fragmenty uzasadnienia
[…]
Zauważyć przy tym trzeba, że również z przepisów art. 42 i art. 48 ustawy o obszarach morskich i administracji morskiej wynika, że dyrektor urzędu morskiego ma kompetencje do ustanawiania zakazów żeglugi na obszarach morskich. Kompetencje te mają charakter odrębny i niezależny od kompetencji sejmiku województwa realizującego cele ochrony przyrody, ale w zakresie i na obszarze innym, niż ochrona przyrody na obszarach morskich i to na obszarach morskich stanowiących obszar Natura 2000. Na obszarach morskich stanowiących obszar Natura 2000 organem nadzorującym ochronę przyrody, ustanawiającym formy ochrony przyrody, tworzącym plany eliminacji zagrożeń stanu ochrony siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt jest wyłącznie (podkreślenie sądu) dyrektor urzędu morskiego. Trzeba też wziąć pod uwagę, że teren wód morskich Zatoki znajduje poza granicami gmin nadmorskich województwa i znajduje się w trwałym zarządzie dyrektora urzędu morskiego. Zaskarżona uchwała w sposób realny i bezpośredni narusza interes prawny dyrektora urzędu morskiego i uniemożliwia realizację ustawowych zadań skarżącego w zakresie ochrony przyrody na morskim obszarze Natura 2000. Z powyższego […] wynika zatem po pierwsze, iż skarżący – Dyrektor Urzędu Morskiego ma interes prawny niezbędny do skutecznego zaskarżenia kontrolowanej uchwały zgodnie z art. 90 ust. 1 u.s.w. Po drugie, że na obszarach morskich objętych zaskarżoną uchwałą skarżący jest wyłącznie uprawniony do nadzoru nad ochroną przyrody, ustania formy tej ochrony, tworzenia planów eliminacji zagrożeń stanu ochrony siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt.
[…]
Mając na uwadze, iż Park Krajobrazowy obejmuje swym obszarem Wody Zatoki Wewnętrznej, gdzie zgodnie ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego zawartym w wydanym w sprawie wyroku, organem wyłącznie uprawnionym nadzoru nad ochroną przyrody oraz ustania formy tej ochrony jest Dyrektor Urzędu Morskiego, zaskarżona uchwała narusza prawo ustanawiając zakaz, o którym wyżej mowa a także wyjątki w jego stosowaniu.
Teraz czas na zmianę uchwały przez Sejmik Wojewódzki. Wiemy, że Urząd Marszałkowski podjął prace. Czekamy na efekty!